Det sneglar seg framover ...

Vi fekk ein fabelakteg telefon for nokre dagar sidan.😀 Solplassen har finne ein flott hund for oss og som kanskje får adoptere! Den skal på papiret vere midt i blinken for oss. Vi er i sjuande himmel og kryssar fingrane for at dette kanskje kan vere Hunden vi har venta på:) Eg kan diverre ikkje legge ut bilete av den enno, sidan dei som har den ikkje har heilt bestemt seg for at det blir adopsjon. Vi har sjølvsagt fått nokre bileter av den, og fy søder; den er heilt ualminnelig søt!😍💖 Heldigvis er familien tydelege på at livssituasjonen for dei kjem til å endre seg so mykje at dei nok ikkje kan tilby det beste til hunden sin, og at det difor mest sannsynleg kjem til å ende opp med adopsjon.😀

Heldigvis skal vi få ha hunden på besøk ei heil helg snart, so då får vi iallfall helse på den og bli litt kjent med den. Det er sjølvsagt litt kjipt om det etter den helga skulle vise seg at vi likevel ikkje får adoptere den, men slik er det jo med adopsjon. Ein veit jo aldri om ting klaffar for alle partar på same tid ... Når det er sagt, er den andre sida av adopsjonsmedaljen at det jo kan vise seg at vi ikkje er riktige for kvarandre, hunden og vi. Då er det faktisk veldig fint å gjere det på denne måten, for det fins ein "angrefrist" som gjer at ein tidleg kan seie frå at dette ikkje var riktig. Det er viktig å hugse at adopsjon av hund må dreie seg om at ein finn den perfekte matchen mellom hund og familie/adoptør, og at ein jobbar med dette i bakhovudet. Men det er klart det er spanande og nesten uuthaldeleg å sitte berre å vente. Men dette skal vi klare, og den som ventar på noko godt, ventar, forhåpentlegvis, på noko godt!

So no sit vi jo her då, med fingrane kryssa, neglebitande, og ventar på at dei skal bestemme seg endeleg. Vi kan ikkje gjere anna enn å håpe!!! 🙏🙏🙏

Hund

På dei aller fleste turane vi har vore på, har vi snakka om at vi alle tre har sakna noko. Spesielt når vi ser rundt oss kor mange det er som har med seg ein firbeint turvenn. Det har vi òg lyst til å ha. So no har vi lenge snakka om å skaffe oss hund, men det er faktisk ikkje berre å skaffe seg hund. Iallfall er det viktig for oss at vi veit kor mykje ansvar og jobb det faktisk er med ein hund, og at alle må vere med og dele på dette. Korkje eg eller mor til Agnes og Jesper har hatt hund før, so vi er ikkje akkurat det vi kan kalle erfarne. Det er sjølvsagt sikkert veldig koseleg å få ein kvalp; dei er jo so ufatteleg søte! Likevel har vi landa på at vi vil adoptere ein hund. Då får vi ein som er over kvalpestadiet, vi får ein som vi er litt tryggare på gemyttet til (vi vil iallfall vite korleis den har vore so lenge den har levd), og vi hjelp faktisk både hund og tidlegare eigar. Dette siste har faktisk vore ein viktig del av beslutningsprosessen vår. Alt i alt har vi kome til at vi vil adoptere ein hund:)



Det var like før på for ei stund tilbake, men då var det ting som skjedde som gjorde at vi likevel ikkje kunne gjennomføre det då. Det hadde ikkje vore riktig for korkje hund eller oss. Det var sjølvsagt leit, men det var heilt klart for det beste for alle partar! No har vi atter ein gong kome der at vi har kapasitet og ressursar til å kunne adoptere, so vi er tilbake på leit. Og det er utruleg spanande!!! Vi vil gjerne gjere dette so profesjonelt og ordentleg som mogleg, so vi har vore i kontakt med både FOD-garden (www.fod.no) og Solplassen (www.solplassenhund.org) og der har dei har vore fantastiske og vi har fått veldig gode råd og god hjelp frå båe to. Dei har vore tydelege på at det er viktig at ein finn riktig hund til riktig familie. Kor stor kan ein hund vere i vår familie? Kor masse tur vil den få? Går hunden godt overeins med barn/ungdom? Korleis ter den seg i samvær med andre hundar? Kan hunden vere heime åleine ein arbeidsdag? Det er mange spørsmål som det gjeld å tenke godt gjennom og som ein faktisk må dere heilt ærlege på. Her har både FOD og Solplassen vore fabelaktege! Men; som dei seier båe stader: dette kan ta tid! Det er ikkje like lett å matche riktig hund med riktig familie, og ein kan diverre ikkje ta snarvegar. Dette har sjølvsagt ikkje vore enkelt for oss, utålmodige som vi er alle saman ... Dog er det særs viktig. Totalt har vi nok vore på utkikk i snart to år, av og på. No krysser vi iallfall fingrane og håpar det ordnar seg snart:)